ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺎ ﻭ ﺍﺯ ﻭﻓﺎﯾﺖ ﺑﮕﺬﺭ ﺍﺯ ﻟﻬﺠﻪ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯿﺖ ﺭﻧﺠﯿﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﺍﺕ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻟﻄﯿﻒ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﮐﺎﺵ ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﯼ ﻭ ﻣﻦ ﻭﺍﺳﻪ ﺗﻮﺩﻭﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺷﮏ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭﯼ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﺎﺵ ﺗﻮ ﺿﺮﯾﺢ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻭ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﭘﺮ ﭘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪﻡ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺷﺒﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﺐ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﻮﺷﺎ ﺑﺮ ﺣﺎﻝ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﯼ ﻭ ﺭﻓﺘﯽ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﺮ ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ ﻗﺪﻡ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺭﻭﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻗﻠﺐ ﻭﯾﺮﺍﻧﻢ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺷﺒﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻭ ﺑﯽ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺮﺩ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺑﻌﺪ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻗﺖ ﭘﺎﯾﺎﻧﻢ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺣﺎﻻ ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﯾﮏ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺍﺷﮏ ﺁﻥ ﺷﺐ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺎﯾﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﺮ ﮔﺰ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﻧﮕﺸﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﺭﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﺑﯿﻬﻮﺩﻩ ﺭﻧﺠﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻣﺮﻫﻢ ﯾﺎﺳﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻠﺐ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺳﺎﯾﺒﺎﻥ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﺩﻝ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﻏﻨﭽﻪ ﻟﻄﯿﻔﯽ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﺣﺴﺮﺕ ﺷﺒﻨﻢ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺧﻨﺪﻩ ﯾﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﺜﻞ ﻏﺮﺑﺖ ﯾﮏ ﻏﻢ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻓﺮﻭﻍ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺑﺮﻗﯽ ﺯﺩ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﺩﺍﻍ ﮐﻮﯾﺮ ﺁﻥ ﺍﺑﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺷﺪ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻮ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﻟﻬﺠﻪ ﻣﻮﺝ ﺑﻪ ﻟﺤﻦ ﻧﻘﺮﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺑﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺗﻮ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﺒﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﭼﻪ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ ﺟﺎﯼ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺗﻮ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﺣﺎﻻ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮐﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﯾﺎ ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﻨﻮ ﺍﻭﻝ ﻋﺸﻘﺎﺵ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺭﻭﯾﺎﯼ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺳﺒﺰ ﺑﻮﺩ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺯ ﻏﻢ ﺭﻭﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺩﻝ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻏﺮﯾﺐ ﻣﺎﻧﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺭﻓﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺁﻥ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻏﺮﺑﺖ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﮐﺠﺎ،ﺗﺎ ﮐﯽ،ﺑﺮﺍﯼ ﭼﻪ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺗﺮﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﯾﮏ ﺩﻝ ﻣﯿﺎﻥ ﻏﺼﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﺲ ﺑﻐﺾ ﮐﻮﭼﮏ ﯾﮏ ﺍﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ ﭼﺮﺍ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭ ﻋﺎﺩﺕ ﭘﺮﻭﺍﻧﮕﯽ ﻣﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﺎﻍ ﻗﺸﻨﮓ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻡ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮔﺮ ﺩﻝ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺍﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻥ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﻣﺮﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻏﺮﺑﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﯽ ﺳﺮﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﻝ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺮﺍ ﺯﯾﺒﺎ ﺳﺮﻭﺩﻥ ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺷﻘﺎﯾﻖ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺑﯽ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﺮﻭﺩﻥ * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ﻭ ﺣﺎﻻ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﺷﻌﺮ ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯼ ﻣﺒﻬﻢ ﻭ ﺯﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﮑﺎﺵ ﺟﺎﺩﻭﯼ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﻏﺰﻝ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ
http://www.roz2pix.rozblog.com/page/link

نظرات شما عزیزان: